سنگ يکی از اولین مصالح ساختمانی به شمار میرود که انسان اولیه برای ساخت پناهگاهها و رفع نياز خویش از آن استفاده کرده است . دوره ی پارينه سنگی نشان دهنده دوره ایست که در آن کاربرد سنگ بر فلزات و ديگر مصالح ساختمانی مقدم بوده است . خانه های از سنگ چيده شده در شمال ايران مربوط به ۷۰۰۰ سال پيش مبین این مطلب است . امروزه با توجه به وجود معادن سنگ ساختمانی و روشهای های استخراج انواع آن ، ایران دارای رتبه سوم و چهارم در جهان می باشد.

از سنگ لاشه همراه با ملاتهای گچ و آهک در ساختمانهای سنگی استفاده شده .همچنین بايد اذعان کرد که اگرچه سنگ به دلیل سنگينی و مشکل حمل و نقل و استخراج به میزان زیادی جای خود را به مصالحی همچون آجر داده اما همچنان قابلیت خود را در اجرای ساختمانهای سنگين مانند پلها، تونلها، بهمن گيرها و …حفظ کرده است.

خواص عمومی و کاربری سنگ را به طور کل به لحاظ منشاء تشکيل به سه دسته سنگ آذرين، رسوبی و دگرگونی تقسیم بندی می کنند . در بررسی خواص عمومی سنگها موارد زیر را باید در نظر گرفت: میزان مقاومت در برابر کشش، تحمل فشار، نفوذپذيری ، انتشار امواج ، پايداری و در نظر گرفتن امتداد لايه بندی و سطوح ضعيف در عمليات . اين موارد می تواند از اهميت زيادی در بررسی سنگ برخوردار باشد . به طور کل میتوان گفت بايد سنگ ساختمانی بدون شيار، رگه، ترک، خلل و فرج پوسيدگی و لايه سست باشد و تا حد امکان رنگ يکنواخت داشته باشد. سنگ طبيعی را که دارای مقاومت کافی در شرايط جوی و رنگ مناسبی باشد می توان در عمليات ساختمانی و به صورت سنگ لاشه، سنگ قواره، سنگ باربر، سنگ پلاک، سنگ درپوش، سنگ ستون و یا حتی به حالت ظروف و وسايل سنگی نیز استفاده کرد.